Gedicht Vitomirka Trebovac vertaald door Johan Veenstrajuli - 2024 In februari en maart van dit jaar heeft de Servische dichter Vitomirka Trebovac een maand in het Open Stalhuisje gewoond. Zij was daar als deelnemer aan het artist in residenceproject ‘On the edge’ van Arcadia. Zij heeft tijdens haar verblijf in Oldeberkoop veel gedichten geschreven, geïnspireerd door haar tijdelijke leefomgeving. Een van die gedichten heeft ze voor Open Stal ingesproken in het Servisch. Het gedicht ‘došla sam’ is door dichter-schrijver Johan Veenstra vertaald in het Stellingwerfs; hieronder treft u het gedicht met vertaling aan. Ook hoort u in het Molenbosch het gedicht, bij het bankje waar Vitomirka vaak gezeten heeft. Voor locatie en tijden verwijzen wij u graag naar onze catalogus. došla sam došla sam preko planine preko močvare u sunčan dan u gradu sam srela muškarca iz glave mu je rasla katarka pogledao me je tužno došla sam i u kući su me sačekale ptice i cveće sva priroda nasmejano je otvorila vrata konji što slobodno mašu glavama ljudi koji se klate na biciklima pa patke koje isto liče na ove gore jer jedno utiče na drugo voda i vlaga na karakter sivi oblaci na boju očiju vetar na stav uvek jedno utiče na drugo jer tako je uređen svet došla sam i jedno dete viče- mama ispred mene su nepregledne mokre livade oblačno nebo sever ispred mene je ravan svet sve ovo mi govori priroda je jedna i nedeljiva kada hodam pod zemljom osećam vodu i na kraju iza mene je ostala ptica njeno malo srce kuca mi u grudima *** ik kwam ik kwam over bargen over sobbig laand naor een zunnige dag in de stad kwam ik een man integen uut zien heufd gruuide een lange paol hi’j keek me droevig an ik kwam en in et huus waachtten voegels en bloemen op mi’j de hiele netuur dee lachende de deure los peerden die vri’juut mit et heufd schudden meensken die op fietsen wiebelen en enten die op heur lieken want et iene het zien weerslag op et aandere waeter en vocht op et kerakter grieze wolkens op ’e kleur van ogen wiend op hoe aj’ je bewegen altied het et iene invloed op et aandere want zo zit de wereld in mekaander ik kwam en een kiend raosde – mamme véúr mi’j liggen oneindige natte greiden een locht vol wolkens et noorden véúr mi’j ligt een vlakke wereld dit allegeer vertelt me dat de netuur ien gehiel is as ik lope vuul ik me as op een hevetille en op et laeste d’r is een voegel aachter mi’j bleven zien kleine hatte klopt me in de bost |
